من به عنوان هویت " الف " یا هویت " ب " خود را معرفی می کنم. در زندگی روزمره زمانی که من به عنوان یک شخص خودم را معرفی می کنم خودم را با جنسیت، هویت فیزیکی و اجتماعی معرفی می نمایم و البته این هویت مرزها و محدودیت های خود را دارد. اما در شبکه اینترنت وضع بدین منوال نیست.

فرد در یک لحظه می تواند شخصیت های مختلفی داشته باشد.علاوه بر این موضوع، مسأله دیگری که در اینجا رخ می نماید، تغییر و دگرگونی است که در مفهوم مکان ایجاد می شود. من با یک هویت مجازی می توانم خودم را فارغ از دنیای واقعی در شبکه اینترنت به حرکت درآورم و از قاره ای به قاره دیگر بروم بدون آنکه تجربه ای در آن خصوص داشته باشم. درحالی که من با هویت مجازی در حال سیر و گشت و گذار در دنیای مجازی هستم، هویت حقیقی من همینجا در لحظه حاضر است.

همچنین تجربه ما از زمان نیز دیگرگون می شود. در دنیای مجازی اینترنت هیچ وقت شب نمی آید؛ همیشه روز است همیشه در یک جایی از این کره خاکی یک نفر بیدار است و هیچ وقت تعطیلی نیست. همواره نمایشگر رایانه ها روشن است و نور نمایشگر هیچ گونه وابستگی به نور خورشید ندارد. بنابراین به هیچ وجه زمانی وجود ندارد که برای زندگی مجازی محدودیتی ایجاد نماید. به همین سبب زمان و برداشت ما از آن بسیار دگرگون می شود.

هنگامی که ما پس از یک گفت و گوی آنلاین به زمان حاضر و به زمان واقعی باز می گردیم مشاهده می کنیم که چقدر از زمان ما گذشته است. گویی در اینترنت نوعی بی زمانی حاکم است. از این رو می توان چنین استنباط نمود که در فضای مجازی اینترنت، زمان نیز مفهومی مجازی پیدا کرده است. گذشته از آن در بازی های اینترنتی علاوه بر آن که می توان مکان ها را تغییر داد و به صورت خیالی تنظیم و ارائه نمود می توان از حصار زمان هم گذشت و به زمانهای دیگر پا گذاشت.

نتیجه گیری

حال با توجه به آنچه بیان شد باید ببینیم اینترنت و فضای مجازی آن چه امکانات و تغییراتی را برای هویت و خود فراهم می کند:

- برخلاف برداشت سنتی از هویت که با یگانگی و استمرار شخصیت و خود فهم می شد در اینترنت هویت عبارت است از تغییر و تکثر در یک فرایند متحرک.

- اینترنت نمی تواند یک ارتباط کامل را ایجاد کند به عبارت دیگر تنها بر متن استوار است و فاقد سایر مولفه های شخصیتی برای معرفی فرد است.

- ویژگی ناشناس بودن و نبود کنترل های اجتماعی مسئولیت پذیری فرد را در قبال عملش کاهش می دهد.

- در گروهی که همه افراد ناشناس هستند این افراد ناشناس فرد ناشناس تازه وارد را در جمع خود می پذیرند.

- کسی که هویت واقعی خود را در اینترنت معرفی می کند می تواند از مزایای آن بهرمند شود.

- خود از طریق پست الکترونیکی با نام و شغل و فرستنده و گیرنده شناخته می شود.

- در صفحه اینترنتی شخصی، فرد می تواند هویت خود را با تعاریف و بیان قابلیت ها معرفی نماید، البته می تواند صفحه های مجازی نیز بسازد.

- اینترنت ترغیب کننده تکثیر داستانها باشد، روایتهایی که محدود و عاری از اشارات کلیت دهنده اند. اینترنت فرستندگان و مخاطبان را در مناسباتی متقارن جای می دهد. از این گذشته، این داستانها و به اجرا درآمدن آنها قید و بند اجتماعی جماعت اینترنت را مستحکم می کند و از این بابت به روایت پیش مدرن شباهت دارد. ولی در اینترنت به ویژه در مادها و واقعیت مجازی، ساختگی بودن مسأله محوری است. طرح ناشناخته ها و قیاسهای کذب به گفته لیوتار مسأله محوری ارتباطات در دومین عصر رسانه هاست. به ویژه ارتباط محدود به اشاره گری (بازی زبانی علم در دوره مدرن) نیست و در واقع به فن آوری ترغیب کننده کاستن از وزن معطوف است و این رکنی مهم در بی ثبات شدن هویت ارتباطات الکترونیکی است که به گنجاندن مسأله ذهنیت وشکل گیری آن در بحث منجر می شود